Czwartek, 25 Kwietnia

Pierwszy list św. Piotra 5,5b-14.

Najmilsi: Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.
Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili.
Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was.
Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć.
Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu. Wiecie, że te same cierpienia znoszą wasi bracia na świecie.
A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje.
Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.
Krótko, jak mi się wydaje, wam napisałem przy pomocy Sylwana, wiernego brata, upominając i stwierdzając, że taka jest prawdziwa łaska Boża, w której trwajcie.
Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie razem z wami wybrana, oraz Marek, mój syn.
Pozdrówcie się wzajemnym pocałunkiem miłości! Pokój wam wszystkim, którzy trwacie w Chrystusie.

Księga Psalmów 89(88),2-3.6-7.16-17.

O łaskach Pana będę śpiewał na wieki,
Twą wierność będę głosił moimi ustami
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:
«Na wieki ugruntowana jest łaska»,
utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach.

Niebiosa wysławiają cuda Twoje, Panie,
i Twoją wierność w zgromadzeniu świętych.
Bo któż na obłokach będzie równy Panu,
kto z synów Bożych będzie doń podobny?

Błogosławiony lud, który umie się cieszyć
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twoim imieniem,
Twoja sprawiedliwość ich wywyższa.

Ewangelia wg św. Marka 16,15-20.

Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.
Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą;
węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga.
Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Św. Ireneusz z Lyonu

Po tym, jak nasz Pan zmartwychwstał, apostołowie zostali przyobleczeni w moc z wysoka przez przyjście Ducha Świętego (Łk 24,29) i napełnieni zostali pewnością na każdy temat i poznaniem doskonałym. Wówczas rozeszli się aż po krańce świata (Ps 19,5) ci, którzy razem w jednakowym stopniu i każdy oddzielnie, posiadali znajomość Ewangelii Bożej, głosząc Dobrą Nowinę, która pochodzi od Boga, i zwiastując ludziom pokój z nieba.
W ten sposób Mateusz zredagował Ewangelię dla Żydów, w ich języku, podczas gdy Piotr i Paweł ewangelizowali Rzym i tam zakładali Kościół. Po ich śmierci Marek, uczeń Piotra i jego tłumacz (1P 5,13), przekazał nam pisemnie naukę Piotra. Ze swojej strony Łukasz, towarzysz Pawła, zapisał Ewangelię głoszoną przez niego. Wreszcie Jan, uczeń Pana, ten, który spoczywał na Jego piersi, napisał również Ewangelię w czasie swego pobytu w Efezie.
Marek, tłumacz i towarzysz Piotra, tak przedstawił początek Ewangelii: „Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza: «Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją»”. Jak widać, Marek cytuje na początku Ewangelii słowa proroków, a tego, którego prorocy ogłosili Bogiem i Panem, umieszcza na początku jako Ojca naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Na końcu swojej Ewangelii Marek pisze: „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga”. To jest potwierdzenie słów proroka: „Wyrocznia Boga dla Pana mego: Siądź po mojej prawicy, aż Twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy” (Ps 110,1).