Na prośbę wielu parafian udostępniamy tą drogą wiersz, który ks. Krzysztof czytał na naszych adwentowych rekolekcjach. Miłej lektury.
Bożonarodzeniowy Hymn o miłości
Choćbym przyozdobiła calusieńki dom świątecznymi girlandami, kolorowymi lampkami i błyszczącymi bombkami, ale nie okazałabym miłości swojej rodzinie, byłabym jeszcze jedną dekoratorką wnętrz.
Choćbym tyrała, piekąc stosy ciast, szykując tradycyjne potrawy i zamieniła świąteczny stół w istne cacko, ale nie okazałabym miłości swojej rodzinie, byłabym tylko kolejną kucharką.
Choćbym gotowała w kuchni dla bezdomnych, śpiewała kolędy w domu opieki i wszystko, co mam, oddała potrzebującym, ale nie okazałabym miłości swojej rodzinie, nic mi to nie pomoże.
Choćbym obwiesiła choinkę świecidełkami i gwiazdkami wydzierganymi szydełkiem, wysłała mnóstwo życzeń i śpiewała w chórze kościelnym, ale nie myślałabym o Chrystusie, zagubiłabym cały sens tych Świąt.
Miłość przerywa gotowanie, by przytulić dziecko.
Miłość odkłada świąteczne ozdoby, by pocałować męża.
Miłość jest uprzejma, choć zaganiana i zmęczona.
Miłość nie zazdrości sąsiadom porcelanowej zastawy i eleganckich obrusów.
Miłość nie wrzeszczy na dzieci, żeby wyniosły się gdzie pieprz rośnie.
Miłość nie daje tylko tym, który mogą się zrewanżować, ale raduje się, dając tym, którzy zrewanżować się nie mogą.
Miłość wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko wytrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje. Gry video się znudzą, korale gdzieś się zapodzieją, wędki się połamią.
Ale obdarzanie miłością trwać będzie zawsze.
Anonim
